Πέμπτη 20 Ιουνίου 2013

θυμήθηκα που

εκείνο τον καιρό ήμουν δυστυχισμένη
εσύ,μονάχα ότι ήταν προβλεπόμενο
κάθε άλλοτε και κάθε ξανά
πάσχιζα
διαμαρτυρόμουν
ενώ από μέσα μου, σιγανά:
-να με συγχωρείς για την ενόχληση-
δε σιγουρεύεσαι ποτέ
δε σου χρειάζεται
μονάχα βρέχεις τα χείλη σου στην κάθε πιθανότητα

αναρωτιέμαι πια
πόσο κουραστικό θα σου ήταν
να κάνεις το κάθε τι
(ή και να μην κάνεις τίποτε κάποιες φορές)
βάση ενός πλάνου

πως διατηρείς το απλανές σου βλέμμα
και με τι το θρέφεις;

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου