του εγωισμού

πάει καιρός που έπαψα να αναρωτιέμαι
πόσο έζησα
πριν γεννηθώ
με ανάσα που κολλάει στο πλεξιγκλάς
ατροφικός
υπερφίαλος
σε θολώνω για να σε σκοτώσω κρυφά
όσα ήθελα να σπάσεις
πέφτοντας πάνω τους με βία
πρωτόγνωρη στέκουν εκεί
θεριά
τίποτα δεν κατάφερες κι όλο με τριγυρνάς
μια ζωή σου φτιάχνω δείπνο
στο σερβίτσιο το καλό
τρεις ζωές σε περιμένω
και δεν έρχεσαι
σήμερα πέταξα τα ρούχα σου στο δρόμο